آشفتگی های زبانی

شنیدم که نفیسه مرشدزاده از سردبیری همشهری داستان متاسفانه استعفا کرده است. او در سه سالی که سردبیر این مجله بود اعتماد نویسنده ها و مترجم ها را از طیف های مختلف جلب کرد و نشان داد که هیچ نویسنده ای غول بی شاخ و دم نیست و هیچ کس جای هیچ کس را تنگ نکرده و هر صدای تازه ای شنیدن دارد. جدا از بخش داستان، از میان بخش [...]

این را خوانده‌اید؟ یک جمله‌ی خوبش این است: آنچھ با دانش و شعور و ذوقِ زبانیِ درست در زبانِ ما بھ قصدِ درست فھمیدن و درست فھماندن تولید می‌شود، در برابرِ پشتھ‌ھای عظیمِ یاوه‌ھایی کھ ھر روز از زیرِ ماشین‌ھای چاپ بھ در می‌آید یا از راهِ رسانھ‌ھای دیداری و شنیداری تولید و بازتولید می‌شود، ناچیز است.    

بخوانید یوسف را زلیخا او را!: و بجست او را آن زنی که او اندر خانه‌ی او بود از تن او و ببست درها را و گفت بیا هان که من تو را ام. گفت بازداشت خواهم به خدای که اوست خداوند من. ترجمه تفسیر طبری مطالبه کرد او را آنکه او در خانه اش بود از نفس او و در بست درها و گفت بیای. گفت پناه با خدای [...]

در محوطه‌ی پارکینگ بیمارستان قلب رجایی یک تابلو زده‌اند که برای کارگاه ترجمه انتخابش کرده‌ام!   از ورود کلیه‌ی وسایل نقلیه موتوری به جهت امدادرسانی فوری پزشکی برای درمان بیماران عزیز به این منطقه جدا خودداری فرمایید. + عجیب است که کسی که آن را می‌خواند پیام را می‌گیرد - شاید به دلیل آشنایی‌اش با این دست پیام‌ها و سابقه‌ی ذهنی‌اش- ولی جملهْ بَد، بد خراب است!

در اينجا مطلبي خواندم در باب زيرنويس يك فيلم. نمونه‌هاي جالبي آورده:   Negro = نیجریه ای {کاکا سیا} طرف توی تاب نشسته: Push me = فشارم بده! {تو ولایت شما هُل دادن رو تو تاب بازی میگن فشار دادن؟} Fired = آتش گرفته {اخراج شده} Sweden = سودان {سوئد} Excuse = عذرخواهی {بهانه} -- به گمانم بهترينش "آتش‌گرفته" است براي Fired. مخاطب طفلك مي‌بيند مثلا رييس به كارمندش مي‌گويد آتش‌گرفته! و با [...]

اين خفت‌بارترين شكل تبليغ است كه كسي در بخش نظرات مطلب شازده كوچولو ثبت كرده. من البته بدوبيراه‌هاي اين فرد بي‌نام ونشان را به آقاي عبدالله كوثري -و نه حتا به ترجمه‌هاش- هربار پاك مي‌كنم. و حالا اميدوارم آقاي عباس پژمان خودشان قضيه را پيگيري كنند و ببينند كيست اين دشمن دوست‌نما كه دامنه فحاشي‌هاش گسترده‌تر شده. - پانوشت: جالب است كه تا الان حدود هشتاد نظر پاي مقايسه دو جور درددل [...]

جلال آل احمد در نون و القلم نمی‌نويسد غُرغُر؛ می‌نویسد قُرقُر. معلوم نیست ما برای چی با «غ» می‌نویسیم.