نامزدهای سی و پنجمین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در گروه «ادبیات» معرفی شدند. از مجموع ۱۵۱ اثر راه یافته به مرحله اول داوری سی و پنجمین دوره جایزه کتاب سال، ۱۴ کتاب در بخش‌های «تاریخ و نقد (ترجمه)»، «متون قدیم» و «ادبیات زبان‌‌های دیگر» به‌عنوان نامزدهای این دوره از جایزه کتاب سال شناخته شدند. غول مدفون نوشته کازوئو ایشی گورو با ترجمه امیرمهدی حقیقت جزو ۶ نامزد [...]
«به عبارت دیگر»، نوشته جومپا لاهیری، را می‌توان شرح عشق‌ورزی جومپا لاهیری با زبان دانست و قصه تقلای او برای آموختن زبانی دیگر؛ ایتالیایی. وصف گام به‌گام جاده دل‌انگیز و در عین حال پر فراز و نشیبی که برای آموختن هر زبان باید پشت سر گذاشت و نیز توصیف تحفه‌های دلچسبی که در راه به چنگ زبان‌آموز می‌آید. لاهیری این کتاب را به زبان ایتالیایی نوشته است. از [...]
اگر از مجموعه داستان خوبی خدا لذت برده اید، خریدن لنین، پس از خوبی خدا، دومین مجموعه داستانی است که با ترجمه و انتخاب من منتشر شده است. این کتاب مجموعه‌ی ۱۱ داستان کوتاه از نویسندگان برجسته‌ای است که بعضی از آن‌ها در ایران شناخته شده‌اند (مانند توبیاس ولف، ریچارد براتیگان و جان آپدایک) و بعضی دیگر کمترشناخته‌شده یا ناشناخته بوده اند (مثل میروسلاو پنکوف، فرانک کانری، الیکس [...]
ناشر کتاب: نشر چشمه جمله های اول رمان را که در پست قبلی درباره اش حرف زده بودیم سرانجام این گونه ترجمه کردم: سوکورو تازاکی سال دومِ کالج که بود، از ژوئیه تا ژانویه به چیزی جز مُردن فکر نمی‌کرد. در این شش ماه، تولد بیست‌سالگی‌اش هم آمده و رفته بود.
ترجمه ی "تسوکورو تازاکی بی‌رنگ و سالهای زیارتش" جدیدترین رمان هاروکی موراکامی را در دست گرفته ام. "سالهای زیارت" عنوان قطعه پیانویی کوتاه از فرانتس لیست، آهنگساز و نوازنده مجارستانی است و این رمان حکایت سفر عمدتا درونی جوانی است که چهار دوست صمیمی اش یکباره رشته‌ی دوستی خود را با او بریده اند. این رمان درباره مرگ و تنهایی در عصر مدرن است. این دو مفهوم همیشه برای من [...]
کفش های خدمتکار، مجموعه داستانی از برنارد مالامود، داستان نویس آمریکایی، نشر افق. زمستان ۹۲
خب، ترجمه ی اولیه ی رمان لاهیری تمام شده. مدتی است. طبیعتا گذاشتم مثل باقی ترجمه ها که مدتی خیس بخورد تا از متن فاصله بگیرم. یکی دو هفته ای بود که فکر می کردم به اندازه ی کافی خیس خورده ولی همچنان دست و دلم به ویرایش نمی رفت. تنبلی بود یا حسی غریزی بود که می گفت هنوز زود است. هر چه بود چندان خوب و چندان زیاد [...]
